Таржимаи ҳол
Шоир ва носир Тўлқин Имомхўжаев нафақат асарларида, балки ҳаётда ҳам виждонли ва меҳрибон инсон бўлган. Унинг баъзи асарлари театр саҳналарида саҳналаштирилган. Муқимий номидаги театрда “Олтин камар”, (1979), Сатира театрида “Бувам уйланмоқчи” (1993) ва Ёш томошабинлар саҳнасида “Қайнар хумча” (1996) асарлари намойиш этилган.
Тўлқин Имомхўжаев 1938 йил Тошкентда туғилган. Ўрта мактабни тамомлаб, 1956-1961 йиллар Тошкент Давлат университетининг филология факультетида таҳсил олади.
1961-1970 йиллар Ғофур Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат таҳририятида муҳаррир бўлиб ишлайди. Сўнгра, “Тошкент” телестудиясида бош муҳаррир, “Янги авлод” нашриётида бўлим бошлиғи сифатида фаолияти юритади.
Мактабда ўқиган кезлариёқ, адабиётга меҳр қўяди ва шоир Ғайратий раҳбарлигидаги адабиёт тўгарагида шеърият санъатини ўрганади. Ушбу тўгаракда Эркин Воҳидов ва Сайёрлар ҳам таҳсил олишган.
Ўзининг адабий иқтидорини у 60-йиллар намоён эта бошлаган. Унинг илк шеърий тўплами 1962 йил “Жилғалар” номи остида чоп этилган.
Сўнгра бошқа тўпламлари ҳам чоп этилган: “Юрак тинчимайди” (1963), “Севгим” (1965), “Булоқ қўшиғи” (1966), “Юрагимдан излангиз” (1968), “Юлдузлар тўкилмайди” (1968), “Севги кўприги” (1974), “Умрдан ҳадя” (1978), “Биринчи муҳаббат бекати” (1980), “Ўша муҳаббат” (1988), “Яна учрашамиз” (1988), “Бир хиёнат фожиеаси” (1995), “Сочилган сирлар” (1996).