Таржимаи ҳол
Сарвар Азимов (1923-1994) – ўзбек совет адабиётшуноси, ёзувчи, драматург, давлат арбоби. ЎзССР хизмат кўрсатган фан арбоби, Ўзбекистон халқ ёзувчиси (1983), “Нилуфар” Халқаро адабиёт мукофоти билан тақдирланган.
Таниқли драматург ва адабиётшунос Сарвар Азимов 1923 йили Жиззах шаҳрида зиёлилар оиласида дунёга келган. Машҳур шоир Ҳамид Олимжоннинг укаси.
Тошкентдаги педагогика техникумини тамомлагач, Ўрта Осиё Давлат университетининг филология факультетида таҳсил олгач (1942-1946), аспирантурада таълим олди. Филология фанлари доктори.
1947-1950 йилларда Адабиёт музейида илмий ходим, 1950-1954 йилларда Тил ва адабиёт институтида илмий ходим, директор ўринбосари бўлиб ишлади. 1954-1956 йилларда Ўзбекистон Компартияси Марказий Қўмитасида фан ва маданият бўлими мудири, 1956-1957 ва 1980-1985 йилларда Ўзбекистон Ёзувчилари уюшмасининг биринчи котиби лавозимларида фаолият юритган.
1957-1959 йилларда Республика Маданият ишлари вазири, 1959-1969 йилларда Республика ҳукумати раисининг ўринбосари бўлиб хизмат қилди.
1969-1974, 1974-1980 йиллар СССРнинг Ливан, Покистондаги Фавқулодда ва мухтор элчиси. 1990 йилдан Ўзбекистон Президент маслаҳатчилиги аъзоси.
Сарвар Азимов 1994 йил вафот этган.
Ёзувчининг адабий фаолияти 1948 йилдан бошланган. У “Ҳамид Олимжоннинг ижоди” рисоласи (1967), ўзбек адабиёти дарсликлари (Ю.Султонов ҳаммуаллифлигида) ва ўзбек адабиётининг маданий меросига бағишланган танқидий мақолалар муаллифи.
“Қонли сароб” (1963), “Дафтарнинг бети” (1965, Н.Рожков билан ҳамкорликда), “Юлдузларни кўряпман” (1966), “Ҳукумат ўғлони” (1967, Н.Рожков билан ҳамкорликда), “Аср драмаси” (1968) пьеса ва сценарийларини ёзган. Замонавий мавзуларга оид “Камалак” қиссаси ва “Куз мактублари” ҳикояси ва бошқалар киради.
Дипломатик даражаси - Фавқулодда ва мухтор элчиси. Меҳнат Қизил тасмаси орденлари билан мукофотланган.